قمرش ریخت به هم   دید افتاده شبیه پسرش ریخت به هم
تا سپاهش افتاد   دست بگذاشت به روی کمرش ریخت به هم
خواست جمعش بکند   دید او ریخته در دور و برش،ریخت به هم
تا سه شعبه پیچید   خورد بر چشمی و چشم دگرش ریخت به هم
سینه اش وقتی که   نیزه ای رفته فرو تا جگرش،ریخت به هم
تا که با سر افتاد   تیر بیرون زده و پشت سرش ریخت به هم
قسمتی از صورت   تا سرش خوردزمین بیشترش ریخت به هم
مادرش آنجا بود   پدرش از نجف آمد،پدرش ریخت به هم

شاعر : حسن لطفی