| اى ماه، مستنیر ز نور لقاى تو |
|
خورشید كسب فیض كند از ضیاى تو |
| اى خاص و عام از كرمت برده صبح و شام |
|
پیوسته فیض از سر خوان عطاى تو |
| اى جبرییل میر ملك پیك انبیاء |
|
خدمتگذار بر در دولتسراى تو |
| اى عاشر الائمه على النقى كه هست |
|
چشم امید خلق به مهر و وفاى تو |
| اى پور پاك معنى جود و كرم جواد |
|
حاتم هزار بار خجل از ثناى تو |
| اى مظهر جلال و جمال خداى فرد |
|
شد طوطیاى چشم ملك خاك پاى تو |
| در هر دو كون خرم و شاد است و رستگار |
|
در دل هر آن كه داشت فروغ ولاى تو |
| خوفش ز آفتاب جز این است بى سخن |
|
در دهر هر كه زیست به تحت لواى تو |
| تا مدفن شریف تو شد سرّ من رأى |
|
جان بخش و غم زداى شد از صفاى تو |
| زد طعنه بر بهشت برین هر كسى كه دید |
|
آن گنبد منور و صحن و سراى تو |
| اى هادى هدایت دین مبین حق |
|
اى آن كه مدح خوان تو باشد خداى تو |
| "علامه" با بضاعت فكرش كجا سزد |
|
انشا كند چكامه مدح و ثناى تو |
- سه شنبه
- 1
- اردیبهشت
- 1394
- ساعت
- 8:50
- نوشته شده توسط
- محمد
- شاعر:
-
محمد علامه


ارسال دیدگاه