كمي مراعاتش كن مويش شكستني است
شبيه مادرمان پهلويش شكستني است
دگر تو نيزه نزن بس كه از سنان خورده
مگر نديده اي كه نيزه از دهان خورده
هزار تير به قد كمانش افتادند
همين كه دير رسيدم به جانش افتادند
نفس نفس زدنت را تو از گلو ننداز
برات آب ميارم به شمر رو ننداز
جواب گريه ي من خنده هاي قاتل شد
تو رفتي و حرم تو پر از اراذل شد
تو رفتي و همه ي حس مادري ام رفت
ميان ولوله ي خيمه روسري ام رفت
بگو چه كار كنم من مجال ديگر نيست
قسم به جان تو گودال جاي مادر نيست
بگو چه كار كنم تا كه دست بر دارند
هنوز نقشه ي ديگر به زير سر دارند
تن شهيد من و نيزه و چهل تا نعل
بگو چه كار كنم اي غريب من با نعل
طناب را چه كنم من رباب را چه كنم
بگو كه يك تنه بزم شراب را چه كنم
ز گاهواره نپرس از لباس پاره نپرس
ز گوش دختركان و ز گوشواره نپرس
ميان كرب و بلا قتل صبر هم ديدم
كنار خيمه ي تو نبش قبر هم ديدم

شاعر : یاسین قاسمی