ای بودم از نبودِ تو نابود می شوم
می سوزم از فراقِ تو و دود می شوم
آقا بیا و با دَمِ عیساییت ببین
نابودم و زِ بودِ تو موجود می شوم

مردابم از تلاطمِ امواجِ عشقِ تو
دریا که نه ولی شبیهِ رود می شوم
زخمی تیغِ غُصّه ی مهجوریم ولی
با داروی نگاهِ تو بهبود می شوم

گر یاریم نسازی و آقا نبینمت
در امتحانِ عشقِ تو مردود می شوم
دستِ مرا خدایی نکرده رها کنی
از هیئت و حسینیّه مطرود می شوم
همراهِ خود مرا سفری کربلا ببر
این گونه کربلایی و خشنود می شوم

شاعر : حمیدرضا گلرخی