شام میلاد حسین است و جهان غرقِ صفاست
رویِ دستانِ علی جلوه ای از نورِ خداست

او حسین است و جهان محوِ تماشای رخش
پسرِ فاطمه همچون پدرش فوقِ ثناست

شیعه مدیون حسین است و فداکاریِ او
گر دهد شیعه سر و تن به رهش جمله رواست

توبه با نامِ حسین است که مقبوله شود
حرف من نیست که این جمله ی آدم به حواست

دم به دم ذکر حسین است و حسن روی لبم
چون حسین ابن علی خونِ خدا روحِ دعاست

خادمِ کرب و بلا حضرتِ جبرئیل امین
اشکِ در روضه ی او شک نکنی آبِ بقاست

دست گیری کند از شیعه ی خود روز جزا
چون نبی گفته که او شافعِ در روز جزاست

شاعر : سیروس بداغی