دوباره این دل من تنگ کربلای شماست    
دلم کبوترِ رو گنبد طلای شماست

از آن دمی که گِلم شد سرشته با غم تو  
دلم به طور عجیبی مبتلای شماست

اگر که آبرویی دارم از عنایت توست
نفس نفس زدن نوکرت عطای شماست

من از طفولیتم خادم عزای توام   
تمام زندگیم نذر روضه های شماست

به پای روضه ی تو ارزشی ندارد جان    
ببین که جان و تنم وقف در عزای شماست

مریض عشق توام شکر حق ولی آقا  
دوای درد دلم صحن باصفای شماست...

تمام آرزوی نوکرت ز روز ازل 
یک اربعین رسیدن به نینوای شماست

و حرف آخر من با تو ای امیر کرم...
دوباره این دل من تنگ کربلای شماست

شاعر : حسین محبی