شبيه چشم شـمـا چـشم هاي تـر دارد
كسي كه خـاكِ حسينيه را به سـر دارد
تو گريه كردي و شد سرخ چهره فهميدم
كه وقتِ روضه­ي تـو اشك هم جگر دارد
خدا به رويِ من و تـو حساب وا كـرده
كه گريـه اي بكنيم و حـساب بـردارد
هـواي امشبمان فـرق مي كند انـگار
نشسته مـادري و دست بـر كمـر دارد
حسين(ع) روز و شبـم را گرفته مي دانم
بـرايِ عاشقي­ام عـقل درد سـر دارد
فقط به تـربتِ اربـاب سجده مي چسبد
هميشه سجـده­ي مـا مـزّه­ي دگر دارد
مـرا حوالـه نمودند خـاكِ پـا ببـرم
هـزار شكر كه ايـن خيمه رُفته گر دارد
ميـانِ روضه نشستيم و عـاشقي مي گفت
بـخوان دعـاي فـرج را دعـا اثر دارد
كسي كه داغِ بـرادر كشيـده مي دانـد
كــه رويِ قـوَّتِ زانـويِ او اثـر دارد
چـقـدر روضه­ي نـا گفته در گلو داريم
بيا بـه مجلسمان روضه ­ي عمـو داريـم

شاعر : حسن لطفی