مناجات با امام حسین (ع)

ای به تمنای تو دیده ی دریائی ام
من خوشم از اینکه در بحر غمت ماهی ام
بي تو پُرم از تهي بودن و در وحشتم
با تو بري از خطا و ز گنه عاری ام

سخت گريزانم از خويش پناهم بده
آه به دادم برس ، من ز خودم آسي ام
گو چه كنم دلبرا تا ز شفقت كني
تا به حرم خانه ی کرب و بلا راهی ام
اي قدم الماس عشق ، خرّم از آنم كه من
زير قدمهات ٌ گسترده چنان قالي ام

زیر لوای تو هر ذره شود آفتاب
شمس ز خجل رخت رفته به پشت نقاب
كوه ز آيات لبهاي تو در انقلاب
زلزله نزد تو گردد تهي از اضطراب
بين همه تشنگانِ ميِ جام بلا
خالق رحمان تو را كرد فقط انتخاب
مثل زهير و حبيب مي شود از اولياء
هر كه نمايد به عشقت ز كجي اجتناب
جنت حق في تراب ، عند قلوب الشباب
بر دل ما شيعيان ، باز كرم كن بتاب

شاعر : جعفر ابوالفتحی