اولین بیت غزل واره ی ذیقعده تویی
نیکی ماه ز این مطلع زیبا پیداست
بهر میلاد تو ای دخت نکوی موسی(ع)
در مدینه به سرای پدرت جشن بپاست
مژده آمدنت حضرت صادق(ع)داده
زین جهت منتظر آمدنت ارض وسماست
مادرت نجمه بیاورده گلی کز بویش
عطر جنت به مشام همه ی اهل ولاست
عرشیان شاد زمیلاد تو غرق شعفند
فرشی از گل به زمین زیر قدومت برپاست
یک برادر شده مسرور که خواهز آمد
راضی از آمدنت ای گل معصوم رضاست
وه چه نامی به تو بگذاشت پدر،فاطمه ای
علم وعصمت به در خانه تو همچو گداست
باز ماندست به جا گفته ی جدت صادق(ع)
زائر مرقد پاک تو بهشتی ماواست
یا که گفته ست برای من وفرزندانم
حرم امن بود قم که همی کوفه ماست
سه در از هشت در جنت حق گردد باز
بسوی قم که در آن مرقد زیبای شماست
توئی امید همه در صف محشر بانو
بی گمان شیعه بدون تو غریب وتنهاست
روز میلاد شما کفتر دل قم آید
بهر تبریک سپس عازم درگاه رضاست

شاعر : اسماعیل تقوایی