شد اربعین حسین ، پادشه عالمین
می رسه در کربلا ، قافله با شور و شین
این قافله ، چقدر بلا کشیده
کربلا و ، کوفه و شام و دیده
(زخم زبون و ، ناسزا شنیده)2
همه دارن ، فغان و ناله ها
ز سیلی و ، ز تازیانه ها
ز داغ دل ، زنند به سینه بر سر
(واویلا ، امان امان امان)2
واویلا ، حسین غریب مادر
******
هر کسی قبری رو ، می گیره در آغوش
صدای زمزمه و ، ضجه میاد بر گوش
زینب می گه ، عزیز من برادر
یکی می گه ، مظلوم حسین بی سر
(می گرده رباب، دنبال قبر اصغر)2
از آن روزی ، که بیت قتلگاه
سر پاکت ، شد از بدن جدا
چه ظلمی شد ، به بچه هات برادر
(واویلا ، امان امان امان)2
واویلا ، حسین غریب مادر