بالا سر تن تو امید و تکیه گاهم
به آسمون رسیده ناله و اشک و آهم
بین خیمه آب آورم می سوزه اصغرم
می سوزه خواهرم  سرتا پای حرم
جگرسوزه غم تو اشکای نم نم تو
پشتم خم شد بخدا از ماتم تو
میر لشکرم چی اومد سرم
کمرم شکست ای برادرم
******
از وقتی که علمدار علم  تو زمین خورد
سکینه توی خیمه گوشوارشو در آورد
پاشو بارونیه چشام بی یار  و سر پنام
ریختن دور خیام می ترسن بچه هام
امید خواهر من سالار لشکر من
پاشواز جا می سوزه دل مادر من
میر لشکرم چی اومد سرم
کمرم شکست ای برادرم

شاعر : محسن طالبی پور