عد از چهل غروب بلا ، یک کاروان رسیده حالا

اون باغ یاس که رفته سفر ، برگشته مثل لاله چرا؟

قافله از دیار ستم ، به کربلا رسیده

اما با صورتایی کبود ، با قدهایی خمیده

لبریزِ از تب اومده ، هر جونی بر لب اومده

یک کاروان نیمه‌جون ، همراهِ زینب اومده

******

از غم نمونده بی‌نصیبی ، با اشک و آه و بی‌شکیبی

زینب کنار قبر حسین ،‌ می‌خونه روضه‌ی غریبی

از نگاه پریشون من ، چه غم‌ها که می‌خونی

بوده سر تو همراه من ، غصه‌هامو می‌دونی

از شام و کوفه یا حسین ،‌ دارم غمای بی‌کرون

برگشتم اما سربلند ، برگشتم اما قد کمون