منکه برات می میرم یه کم ازت دلگیرم

بگی می افتم روی پات

حتی رو پای بچه هات

تا که باشم توی سپات

بگو باید چی کار کنم ، که عشقمو نشون بدم

منم شبیه اکبرت ، غیرتمو نشون بدم

حالا که درد ، مدینه دارم

اگه بگی میدون برم ، غمی ندارم

عمو حسینم

******

ببین قد و بالامو یه بار دیگه بابامو

می خواد بره میدون حسن

رها شد از زندون حسن

شده بازم دلخون حسن

دلم می خواد عمو حسین که رزم من مثل باشه

وقتی می افتم روی خاک روی لبام ، عسل باشه

عمو نگاه کن ، به انتقامم

تو ذهن لشکر کوفه ، می مونه نامم

عمو حسینم

******

نجمه به سر می زنه تو خیمه جون میکنه

افتاده رو خاک حسنش

پاره شده پیراهنش

با خاک یکی شده تنش

وقتی رسید که قاسمش دیگه به آرزوش رسید

از نفس افتاده بود و پاهاشو رو خاک می کشید

بغل گرفته ، حسین حسن رو

رزمنده ی دلاور ، صد پاره تن رو

عمو حسینم

شاعر : محسن طالبی پور