مردی غریب و تنها تو کوچه ها سرگردونه

آروم نداره اما دوباره قرآن میخونه

موج خستگی تو صداشه

غربت علی تو نگاشه

کوفه شاهد سوز دعاشه

ذکر همه عالم حتی ماه و ستاره

کوفه میا حسین جان کوفه وفا نداره

-----------

امشب بی یار و یاور موندی و رو به غروبه

مثل موجای دریا به صخره ها سر میکوبه

قاصد حسین کسی نداره

اون سری که شب روی دیواره

صبح که شد میره دارلاماره

اشک چشای مسلم امشب داره میباره

کوفه میا حسین جان کوفه وفا نداره

----------

اینجا پذیرایی ها با حلقه های زنجیره

رسمه که خوش اومدها با بوسه های شمشیره

کوچه کوچه هاش چه سوت و کوره

سنگ غربتش چه ناصبوره

اینجا جای تو توی تنوره

آقا روزای روشن اینجا تیره و تاره

کوفه میا حسین جان کوفه وفا نداره