سرو رشید خیمه ها / میون گریه ها میری

هزار تا دل همراهته / آروم و بی صدا میری

بذار که اشک چشمامو / بدرقه ای به رات کنم

آینه ی رو نبی / یه دلِ سیر نگات کنم

برو آروم آروم پیش چشم بابا / برو اکبر دست حیدر به همرات

برو مثل شیری تو انبوه لشگر / به یاد رجز های میدون حیدر

زمینُ علی مقتل دشمنا کن/ با اون ضرب دستا تو محشر بپا کن

فدای قد و بالات / میوه ی زندگی من تو هستی

دریچه ی حیاتُ / با هیبتت رو این نامردا بستی

علی علی علی جان

نیزه میاد بغل بغل / به جای گل روی سرت

مونده هنوز تو گوش من / صوت اذون آخرت

رفتی عصای دست من / لرزه ای افتاد به تنم

بی تو دلم بی طاقته / ستون خیمه ی حرم

یه مشت رذل وحشی پر از بغض حیدر / تو رو قبضه کردن با

شمشیر و خنجر

تنت روی مرکب میره سمت دشمن / بمیرم تنت رو چرا مثله کردن

شده سهم هر قسمت از خاک صحرا / یه گل برگی از لاله ی سرخ لبلا

دنیا جلوم سیاه شد / وقتی علی فریادتو شنیدم

تو دل بریدی از من / من از تموم دنیا دل بریدم

علی علی علی جان

با سر زانو رسیدم / کشون کشون بالای سر

نخل امیذ عمر من / دیگه شکسته از کمر

با لب تشنه طعمه ی / گرگای این کویر شدی

از بس که قطعه قطعه ای / شبیه یک حصیر شدی

پاشو از رو خاکا نگا کن به بابا / ببین پیرمری که افتاده از پا

یه حرفی بزن کارِ بابا تمومه / دیگه بعدِ تو یک نفس هم حرومه

پاشو تا که شمشیرُ رو از رو نبندند / پاشو تا به اشکای چشمام نخندند

پاشو علی نگاه کن / اومده بالای سر تو عمه

با عبا میرسونم / پیکر پرپر تو رو به خیمه

علی علی علی جان