اشک حسرت ، شده حاصل من

داغ غربت ، شده قاتل من

زین حکایت ، بسوزد دل من

واویلا ، که بیعت شکستند

واویلا ، که پیمان نبستند

 واویلا (۳)

گر بیایی حسین ، اکبرت می ­رود

طفل شش ماهه ات ، از برت می رود

ثارالله (۲)

با نگاهی ، زدارلعماره

می چکد از ، نگاهم ستاره

چون ندارم ، دگر راه چاره

واویلا ، ز بازار کوفه

واویلا ، ز آزار کوفه

واویلا (۳)

شهر کوفه پر از ، دزد و نامحرم است

هم پر است از غم و ، هم مروت کم است

واویلا  (۲)

شاعر : احسان پیریابی