گر چه قابل ، ندانی گل من

این دو طفل است ، همه حاصل من

مهربانا ، مسوزان دلِ من

سالارم ، عزیزم برادر

سالارم ، ببینی شرم خواهر

غریبم (۳)

آه از این غریب و ، آه از این کربلا

مرد جنگی نمانده ، در این خیمه­ها

واویلا (۲)

گر نخواهی ، شوم سر شکسته

کنج خیمه ، من و قلب خسته

آسمانِ غم و دستِ بسته

حسینم ، ببینی نو گلانم

حسینم ، دو سرو جوانم

حسینم (۳)

جلوه­ی هاشمی ، شیوه­ی رزمشان

بهر یاری تو ، همت و عزمشان

ثارالله (۲)

شاعر : احسان پیریابی