بدیمو به روم نیار ، حالا که من بریدم

آقا یه چند ساله که کرببلا رو ندیدم

هیئت وقتی می یام دلم آروم می گیره

خونه امیده اینجا به خدا من شنیدم

می گیری دستم ، رو پام بایستم

من لایق این ، حرفا که نیستم

این خیلی حرفه ، واسه من اقا

که روبروی ، صحنت بایستم

دل بی قراره ، دارم هواتو

داری هوای ، سینه زناتو

از من نگیری ، کرببلاتو

یادم نمی ره ، پرچم سیاتو

حسین اِ اِ وای …

اگه منو نمی خوای ، با تموم بدیام

بگو برم دیگه آقا بگ دیگه که نیام

اگه من و نمی خوای ، با همه دل سنگیام

بدون اینو ولی من خیلی آقا تو رو می خوام

هر چی که دارم ، من از تو دارم

دیگه چی می خوام ، حرفی ندارم

هر جائی آقا ، که سر می زارم

از کربلا من ، سر در می یارم

یک فطره اشکم ، واست بریزم

من پیش زهرا ، خیلی عزیزم

جونم برا تو ، عشقت برا من

ای دین و دنیام ، بی تو مریضم

حسین اِ اِ وای …

چی میشه در حق من ، یه محبتی کنی

سینه زنت رو کبوتر رو گنبدش کنی

کشتی نجاتمی ، دلخوشی نوکره

دستشو بگیری از پل صراط ردش کنی

دردت به جونم ، ای مهربونم

شبهای جمعه ، غرق جنونم

چه طور بیارم ، روی زبونم

یکی دو خطی ، روضه بخونم

آبت ندادن ، واست بمیرم

کفن نداری ، شاه و امیرم

یک کهنه پیرهن ، حتی به پیکر

آقا نداری ، واست بمیرم

حسین اِ اِ وای …

شاعر : محسن مقدم