ای قمرم پاشو امید خواهر من

ای قمرم پاشو سالار لشگر من

ای قمرم  بالای سرته مادر من

تویی برادر من تویی آب آور من

دشمن داره می خنده  چی اومده سر من

از وقتی که علمدار  علم روی زمین خورد

سکینه توی خیمه  گوشوارشو در آورد

واای چرا اینجور نقش زمینی

واای ثمر ویل ام البنینی

بیا بریم سمت حرم که بچه ها منتظرن

اگه نیای خیمه هارو به باد غارت می برن

ای علمدار من

ساقی من می بینی که تشنه ی آبم

ساقی من نگرونه حال ربابم

ساقی من خون چشمات می ده عذابم

مشکت کجاست برادر می سوزم از غم تو

پشت منو شکسته  به خدا ماتم تو

بالا سرت رسیدم امید و تکیه گاهم

توون برام نمونده تویی پشت وپناهم

واای علقمه غوغایی به پا شد

واای دو تا دستای تو جدا شد

تا راهی علقمه شد  به قامتش نظر زدن

با یه عمود آهنی  از پشت به فرق سر زدن

ای علمدار من

شاعر : محسن مقدم