شب هشتم

(شور)

(کربلایی حسین طاهری)

الا یا اهل العالم قال العابس

فی یوم العاشورا فی ارض الکربلا

حب الحسین اجننی

به نام نامی سر بسمه تعالی سر

بلند مرتبه پیکر بلند بالا سر

فقط به تربت اعلات سجده خواهم کرد

که بنده ی تو نخواهد گذاشت هر جا سر

قسم به معنی لا یمکن الفرار از عشق

که پر شده است جهان از حسین سرتاسر

نگاه کن به زمین ما رأیت الا تن

به آسمان بنگر ما رأیت الا سر

سری که گفت من از اشتیاق لبریزم

به سرسرای خداوند می روم با سر

هر آنچه رنگ تعلق مباد بر بدنم

مباد جامه مبادا کفن مبادا سر

همان سری که یحب الجمال محوش بود

جمیل بود جمیلا بدن جمیلا سر

سری که با خودش آورد بهترین ها را

که یک به یک همه بودند سروران را سر

زهیر گفت حسینا بخواه از ما جان

حبیب گفت حبیبا بگیر از ما سر

سپس به معرکه عابس اجننی گویان

درید پیروهن از شوق و زد به صحرا سر

بنازم ام وهب را به پاره ی تن گفت

برو به معرکه با سر ولی میا با سر

خوشا به حال غلامش به آرزوش رسید

گذاشت آخر سر روی پای مولا سر

چنان که یک تن دیگر به آرزوش رسید

به روی چادر زهرا گذاشت سقا سر

در این قصیده ولی آن که حسن مطلع شد

همان سری است که برده برای لیلا سر

همان که احمد و محمود بود سر تا پا

همان سری که خداوند بود پا تا سر

پسر به کوری چشمان فتنه کاری کرد

پر از علی شود آغوش دشت سرتاسر

میان خاک کلام خدا مقطعه شد

میان خاک الف لام میم طا ها سر

حروف اطهر قرآن و نعل تازه ی اسب

چه خوب شد که نبوده است بر بدن ها سر

تنش به معرکه سرگرم بذل و بخشش بود

به هر که هر چه دلش خواست داد حتی سر

جدا شده است و سر از نیزه ها درآورده است

جدا شده است و نیفتاده است از پا سر

صدای آیه ی کهف الرقیم می آید

بخوان بخوان و مرا زنده کن مسیحا سر

بسوزد آن همه مسجد بمیرد آن اسلام

که آفتاب درآورد از کلیسا سر

عقیله غصه و درد و گلایه را به که گفت

به چوب چوبه ی محمل نه با زبان با سر

دلم هوای حرم کرده است می دانی

دلم هوای دو رکعت نماز بالا سر

دانلود سبک