واویلا واویلا آه و واویلا

اشک عزیزان جاری از دو عین است

ختم مُحبّ و نوکر حسین است

عشق ولایت رُکن مذهب ِ او

حسین حسین بوده ذکر لب او

بر آن سفر کرده با سوز و با آه

هدیه کنیم اَلحمد و قُل هُوَالله

بر او ز ما هر دم بادا سلامی

روحش بُوَد شاد و یادش گرامی

زان دم که مهمان خوان ِ ولا شد

زائر به صحرای کرببلا شد

در جنّت الاعلا با اشک دیده

نوکر حضور اربابش رسیده

باشد روان آنجا اشک عزایش

بیند حسین را با رأس ِ جدایش

از داغ مجروح ِ در خون شناور

زهرا بگوید ای غریب مادر

شاعر : حاج امیر عباسی