باحلول ماه شعبان دل هوایی می شود

خاطرش را نیمه ی شعبان تداعی می شود

مرغ دل پر می زند در آسمان سامرا

شاهد میلاد مولودی خدایی می شود

دانه می چیند زبام بیت مولا عسکری

پیش پای نوگل نرگس فدایی می شود

نفمه ی شادانه خواند همره اهل ولا

با همه عشاق غرق همنوایی می شود

در ره دیدار مهدی بال بر هم می زند

بردرش بنشسته مشغول گدایی می شود

چشمهایش تا که می بیند رخ زییای او

قلب او زرین ز یار کیمیایی می شود

سالها این کفتردل گشته جلد بام او

هرمه شعبان که می آید هوایی می شود

با امید دیدن آن یار در بین الحرم

سوم و چارم در این مه کربلایی می شود

تا که این میلاد، آخر جشن در غیبت بود

خواستار آن ز رب کبریایی می شود

شاعر : اسماعیل تقوایی