از پنجره گذشت، فقط یک نسیم بود

طراح خوب حادثه هایی عظیم بود

دریا میان سینهٔ او جزر و مد نداشت

آرامشی که در حرکاتش مقیم بود

او ساده بود، خانهٔ او خانه ای گِلی...

و فرش تخت سلطنتش یک گلیم بود

پرواز ذکر از دو لبش طرح دیگری ست

معمار پر کشیدن هر «یا کریم» بود

دستش پر از نوازش دستان یک پدر

در دست کودکانهٔ طفل یتیم بود

ماه از نگاه روشن او نور می گرفت

خورشید طرح سادهٔ او از قدیم بود

شاعر : فاطمه نانی زاد