«آن شب که در آغوش مصلّی بودی

خلقی به تو مجنون و تو لیلا بودی»

بر گِرد تو گشتند و طوافت کردند

چون کعبه ی عشق و آرزوها بودی

از روح نماز شب تو پیدا بود

کز بهر عروج خود مهیا بودی

تنها نه همین داغ به دل امت شد

داغ دل هر لاله به صحرا بودی

مردم به جماران همه محو تو و لیک

تو جای دگر محو تماشا بودی

فرماندهی کل قوا، جزئی بود

عبدالله و فرمانده ی دلها بودی

شاعر : حاج علی انسانی