دستِ عطای خدا،یا حسنِ مجتبی

کریمِ آلِ عبا،یا حسنِ مجتبی

نورِ اُمیدِ فلق،مظهرِ اسماء حق

آیینه ی کبریا،یا حسنِ مجتبی

کعبه ی حور و مَلَک،محرابِ عرش و فلک

قبله ی اَرض و سما،یا حسنِ مجتبی

به خصلت و خُلق و خو،به هیبت و رنگ و رو

اَشبهِ بر مصطفی،یا حسنِ مجتبی

وصی شاهِ ولی،رهرو راهِ علی

بندِ دلِ مرتضی،یا حسنِ مجتبی

نوای قلبِ حسین،آرامشِ زینبین

زاده ی خیرالنّسا،یا حسنِ مجتبی

به صولت و به قامت،قیامتی قیامت

بالا بلندِ زهرا،یا حسنِ مجتبی

گیسو و رویت بهار،مثالِ لیل و النّهار

جنّتُ الاعلای ما،یا حسنِ مجتبی

سیم تنِ سبز پوش،پرچمِ عشق روی دوش

ماهِ سمای ولا،یا حسنِ مجتبی

نوحِ سفینه ی علم،کوهِ مدینه ی حلم

روحِ لطیفِ دعا،یا حسنِ مجتبی

سوره ی مهربانی،آیه ی آسمانی

تفسیر مهر و وفا،یا حسنِ مجتبی

پناهِ هر بی پناه،آهِ دلِ بی گناه

ملجاءِ هر بینوا،یا حسنِ مجتبی

به قفلِ بسته کلید،به قلبِ خسته اُمید

مرکزِ دارالشّفا،یا حسنِ مجتبی

آقای دریا دل و،رافعِ هر مشکل و

به دردِ دلها دوا،یا حسنِ مجتبی

ریزه خورِ خوانِ تو،بنده ی احسانِ تو

تمامی ماسوا،یا حسنِ مجتبی

به سوی تو بلند است،دستانِ هر تهیدست

مظهرِ جود و سخا،یا حسنِ مجتبی

حاتمِ طایی ذلیل،می گوید آقا دخیل

با خواهش و تمنّا،یا حسنِ مجتبی

پیوسته دسته دسته،بر سفره ات نشسته

انبوهِ شاه و گدا،یا حسنِ مجتبی

گل پسرِ فاطمه،به غم بده خاتمه

حاجتِ ما کن روا،یا حسنِ مجتبی

به جانِ آن دو مَهت،قاسم و عبدالّهت

به ما بده کربلا،یا حسنِ مجتبی

مردِ دلیر و غیور،مانندِ حیدر صبور

پا زده ای به دنیا،یا حسنِ مجتبی

عامل و مردِ عمل،فاتحِ حربِ جمل

قاتلِ قومِ دغا،یا حسنِ مجتبی

جلوه ی صبرِ جمیل،سپاهیانت قلیل

تنها میانِ اعدا،یا حسنِ مجتبی

آزاده ی غم نصیب،غریب تر از هر غریب

اسیر موجِ غم ها،یا حسنِ مجتبی

به قلبِ تو با مَحَن،نیش و کنایه زدن

آشنا و اَشقیا،یا حسنِ مجتبی

صلحِ تو عالی مقام،پایه گذارِ قیام

بانی کرببلا،یا حسنِ مجتبی

قاسمِ تو در نبرد،نامِ ترا زنده کرد

در صحنه ی نینوا،یا حسنِ مجتبی

سلطانِ جود و کرم،بی گنبد و بی حرم

بقیعِ تو غمفزا،یا حسنِ مجتبی

عزیزِ ختمی مآب،پیر شده ای در شباب

از غمی بی انتها،یا حسنِ مجتبی

شراره زد بر دلت،در خانه شد قاتلت

آن همسرِ بی حیا،یا حسنِ مجتبی

ای پاره پاره جگر،لاله ی سرخِ پرپر

کشته ی زهرِ جفا،یا حسنِ مجتبی

خاطره های سیلی،غصّه ی روی نیلی

ترا فکنده زِ پا،یا حسنِ مجتبی

شاعر : حمیدرضا گلرخی