شد شکسته سرم ، سربلندم ولی ، من علی ام علی
دیده از خون ترم ، سربلندم ولی ، من علی ام علی
غرق خون پیکرم ، سربلندم ولی ، من علی ام علی
شد گهِ آخرم ، سربلندم ولی ، من علی ام علی
******
ابن ملجم شکست ، گر به تیغی سرم
غرق خون شد رها ، بر زمین پیکرم
سرخوشم می روم ، دیدنِ داورم
شد شکسته سرم          غرق خون پیکرم
دیده از خون ترم          حیدرم حیدرم
آرزو داشته ام ، این چنین پر زدن
از زمین غرق خون ، تا برین پر زدن
پیش چشم تَرِ ، مومنین پر زدن

من که مظلوم ترین ، یار پیغمبرم
مرتضایم علی ، شیر حق حیدرم
شد شکسته سرم ، سربلندم ولی ، من علی ام علی
******
من که افتاده ای ، بوده ام در چَهَش
سربلندم که سر  ، داده ام در رَهَش
با سر افتاده ام ، بر درِ درگَهَش
شد شکسته سرم          غرق خون پیکرم
دیده از خون ترم          حیدرم حیدرم
گر چه خونِ سرِ ، خود خَضیبم شده
لاعلاج از دوا ، این طبیبم  شده
رستگاری در این ، شب نصیبم  شده

من که مظلوم ترین ، یار پیغمبرم
مرتضایم علی ، شیر حق حیدرم
شد شکسته سرم ، سربلندم ولی ، من علی ام علی
******
یار من ، ماه من ، وعده اش داده بود
این شهادت مرا ، یار و همزاده بود
مدتی در سرم ، شوقش افتاده بود
شد شکسته سرم          غرق خون پیکرم
دیده از خون ترم          حیدرم حیدرم
در لیالیِ قدر ،  جان به جانان دهم
خونِ خود هدیه در ، راه قرآن دهم
شیوة عاشقی  ، یادِ انسان دهم

من که مظلوم ترین ، یار پیغمبرم
مرتضایم علی ، شیر حق حیدرم
شد شکسته سرم ، سربلندم ولی ، من علی ام علی
******
گرچه شمشیر جهل ، نیمه کرد رأس من
تیغ نامردمی ، جا شده در بدن
بر دلم داغ یار ، مانده بود از کهن
شد شکسته سرم          غرق خون پیکرم
دیده از خون ترم          حیدرم حیدرم
سروری شیر حق ، کشتة کینه شد
غرق خون چهرة ،  ناب آیینه شد
مست دیدار آن ، یار دیرینه شد

من که مظلوم ترین ، یار پیغمبرم
مرتضایم علی ، شیر حق حیدرم
شد شکسته سرم ، سربلندم ولی ، من علی ام علی

شاعر : محمدرضا سروری