یاد روزی که به عشق تو گرفتار شدم‎
در نجف بود که من شهره ی بازار شدم‎

بسکه از حب شما جار زدم، دلالی‎
شغل رایج شد و من داخل تجار شدم‎

هر سر موی مرا با تو هزاران کار است‎
سیر از اهل زمین، از همه اغیار شدم

گوشه چشمی که تودر روز نخستین کردی
همه ی عمر به لطف تو بدهکار شدم
‎
تا محب نبی و اهل ولایت گشتم
از همه خصمِ شما یکسره بیزار شدم

گرچه بد کرده ام آقا به تو عفوم کردند‎
شرمم این است که من بنده ی سربار شدم‎

همه دارند به اوضاع دلم میخندند‎
دست من نیست، نظر کردی و بیمار شدم
‎
ذره ای بودم و در آینه کاری حرم‎
در نگاه دگران کامل و بسیار شدم‎

از رطب های ضریحت که لبم بوسه گرفت‎
عاشق پیشه ی آن میثم تمار شدم‎

هرکه آمد به حرم مست سبوی تو شده‎
نه که یکبار که من مست تو صدبار شدم

زائری پشت حرم بر سر زانو میگفت:
باورم نیست که من لایق دیدار شدم

آرزو عیب نباشد به جوانان آقا
شاید آخر به نجف من سگ دربار شدم‎

روز محشر سخنم انی احبک باشد‎
گر به جرم گنهم داخل در نار شدم‎

هر سوالی که بپرسند به پاسخ گویم:‎
بنده ی شاه نجف ،حیدر کرار شدم

از سخای تو عجب نیست ببینم به بهشت
با تو همسایه ی دیوار به دیوار شدم

شاعر : محمد جواد شیرازی