به روی دار العماره، با چشمای پر ستاره
نظر کن لبهای خشکم، سلامی سوی تو داره
غریبم به اسم تو قسم من
تو کوفه اسیر و بی کسم من
برای حرم دلواپسم من 2
لبای خشکم به یاد لب تو      ببین افتادم تو تاب و تب تو
چگونه نظاره کنم تو چشای، زینب تو
حسین جان حسین کوفه میا 4

منم اونی که غریبه، که بی یار و بی حبیبه
که دست غم اسم من رو، نوشته رو هر کتیبه
اسیرم اسیر محنتم من
غریب دیار غربتم من
سراپا همه خجالتم من 2
دلیل چشم دریا حسینه          به مولا عشق دلها حسینه
همه دیدن حرف آخر من، یا حسینه
حسین جان حسین کوفه میا 4
 
تو شهری که حق ستیزه، داره اشک من می ریزه
چشای ناپاک کوفه، آقا دنبال کنیزه
می سوزم برای بچه هاتون
می سوزم به پای روضه هاتون
می سوزم فدای کربلاتون
تو همراهی آقا با اباالفضل     شده آروم دلها اباالفضل
مدد دارم می گیرم فقط با، یا اباالفضل
حسین جان حسین کوفه میا 4

شاعر : رضا تاجیک