با دلى غرق خون/ با قلب پاره پاره ام
با چشم پُر ستاره ام/ بين كوفه آواره ام
مُسلمت بى كس و/ تنها مونده تو اين ديار
هى ميگه با چشای زار/ زينبت رو اينجا نیار
واى، بادلى محزون، بى سر و سامون  نائبت اينجا، شده سرگردون
هم قدم هستم، با غم و دردا               فكرفرداى، توأم اى مولا
سردار بى سپاه       ای شاه با وفا
به شهركينه ها، نيا نيا
كوفه ميا حسين ٣

هیچ كسى مرهمِ/ اشكاى خواهر تو نيست
مونس دختر تو نيست/ فكر چشم تر تو نيست
امون از زينب و/ تَلّ و گودال و يه بدن
غارتِ كهنه پيروهن/ جسمى كه مونده بى كفن
واى، ازجدايى و، اون غم جانسوز   عصرعاشورا، كاش نياد اون روز
اينجا لبريزِ، غربت محضه                جاريه اشكام، واست هر لحظه
شادم كه عاقبت           ميشم فدات حسين
لب تشنه جون ميدم، برات حسين
کوفه میا حسین ۳

ترسم اينه آقا/ لبريز غمها بمونى
بين اين اعدا بمونى/ مثل من تنها بمونى
واسه ى دِرهمى/ جسمت دَرهم بشه حسین
زینب پُر غم بشه حسین/ قامتش خَم بشه حسین
وای، از غم دنیا، بی حیایی ها     گریه ی زینب، خنده ی اعدا
ای امام من، به فدای تو                 میشن آواره، بچه‌های تو
وای از قَناره ها      وای از نظاره ها
از سُمّ مرکب و، سواره ها
کوفه میا حسین ۳

شاعر : بهمن عظیمی