سمت هر کوچه می روم امشب

می رسد کوچه در ادامه به تو

به امیدی که دست تو برسد

می نویسم دوباره نامه به تو

پشت دیوار خانۀ طوعه

اولِ نامه ام به رسم ادب

السلام علیکَ یا مولا

السلام علیکِ یا زینب

گر زحال سفیر خود خواهی

تشنه و خسته ام خیالی نیست

خوب هستم اگر تو باشی خوب

غیر دوری ز تو ملالی نیست

من پشیمان شدم ولی صد حیف

بی کس و یاورم در این وادی

نامۀ اولم رسیده به تو

مطمئنم که راه افتادی

صبح ، هجده هزار بیعت شد

کوفیان آمدند دور وبرم

وقت مغرب نماز را خواندم

یک نفر هم نماند پشت سرم

سیدی از وفای این مردم

بوی خون بوی جنگ می آید

از روی بامها ز چار طرف

آتش و چوب و سنگ می آید

شک ندارم در این دیار، حسین

غصه ها می شوند مأنوست

گر می آیی بیا ولی تنها

همره خود میار ناموست

عصر امروز بود در بازار

صحبت از گوشواره و خلخال

صحبت از جنگ و از غنیمت بود

صحبت از تیغ بود و از گودال

بهتر این است در همین کوفه

سرم از پیکرم جدا گردد

شرم دارم ز چشمهای رباب

نکند اصغرش فدا گردد

بعد از این بی وفائیِ امروز

نگرانت شدم حسین ، عجیب

ترسم این است بین این مردم

تو بمانی غریب تر ز غریب

از بدِ روزگار می بینم

که تنت روی خاک عریان است

مادرت ناله می زند ای قوم

پسر من غریب و عطشان است

همۀ سعیِ مردم کوفه

طرفِ کربلا کشیدن توست

از همان ره که آمدی برگرد

کوفه بی تاب سر بریدن توست

بدتر از سر بریدنت این است

زینب تو ، اسارت کوفه

صدقه بر سلالۀ سادات

وای من از جسارت کوفه

تا قیامِ قیامت آبرویِ

مردم این دیار خواهد رفت

سر تو روی نیزهء اعدا

سر من روی دار خواهد رفت

از خجالت میان این کوچه

رنگ ، از صورت سفیر پرید

شاهد حرف مسلمت اشکیست

کز خجالت به روی نامه چکید

شاعر : مهدی مقیمی