اینک دوباره نور ولا جلوه می کند

بار دگر رسول خدا جلوه می کند

سرچشمه ی زلال ولایت که سر زَنَد

جام طهورِ آب بقا جلوه می کند

در خانه ی حسین به امرِ خدای او

نور تمامِ ارض و سما جلوه می کند

یک شِمّه از جمال و جلال پیمبری

در آسمان چو شمس و ضحی جلوه می کند

این مَه اگر نقاب بگیرد ز روی خود

وجه کمال آل عبا جلوه می کند

آمد گره گشای جمیع پیمبران

حالا تمام معجزه ها جلوه می کند

یوسف کجاست تا شود از این جمال مست

یوسف ترین جمالِ خدا جلوه می کند

عیسی کجاست تا نفسی زنده تر شود

احیاگر نفوسِ هُدی جلوه می کند

تا خُلق و خوی و منطقِ احمد شود مسیر

شهزاده ی حسین به ما جلوه می کند

باید عقیقه داد برایش تمام عمر

ذبح عظیم کرب و بلا جلوه می کند

ترسم دهد بهانه به چشمانِ شور و شوم

روزی که بی نقاب دو جا جلوه می کند

یک روز درب خانه ی مادر به رهگذر

روزی دگر به دشت بلا جلوه می کند

با صد هزار جلوه برون آید از حرم

با صد هزار جلوه نما جلوه می کند

از قلب خیمه می زند آتشفشان برون

تا قلب آن سپاهِ جفا جلوه می کند

می رَزمَد از یسار و یمین بر سپاه خصم

وای از کجایْ تا به کجا جلوه می کند

وقتی نقاب می زند از چهره اش کنار

انگار مصطفی ز خفا جلوه می کند

چشمش کنند لشگری از چشم شورها

آخر به زیر تیغِ بلا جلوه می کند

وقتی فتاد هِیمَنه اَش در محاصره

دیدند از زمین و فضا جلوه می کند

دیدند مثل فاطمه فریاد می زند

مثل علی بدون خطا جلوه می کند

شمشیر می زند همه سو یا علی کنان

مانند رزم شیر خدا جلوه می کند

یک ماه پاره بود و تمام سپاه خصم

گفتند او هنوز چرا جلوه می کند

دُورَش زدند نیزه به پهلوی او زدند

دیدند باز هم به خدا جلوه می کند

□□□

فرق علی دوباره خدایا شکاف خورد

انگار باز فاطمه ضربِ غلاف خورد

شمشیرِ او شکست و نگاهش به خیمه شد

در یک زمان تنش به زمین قطعه قطعه شد

افتاد زیر نیزه و شمشیر پیکرش

شد پاره پاره پیکرش از پای تا سرش

□□□

ناگه صدای یا ابتایش بلند شد

حالا دوباره خون خدا جلوه می کند

گاهی صدای یا ولدی می رسد به گوش

گاهی نوای عمّه بیا جلوه می کند

حالا علی کنار پیمبر رسیده است

دارد برای اهل سما جلوه می کند

روز شفاعت از همه ی کربلائیان

او با سپاهی از شهدا جلوه می کند

شاعر : محمود ژولیده