همه سرمايه ی مجنون غم ليلا باشد
عاشق آن است که سر گشته و شيدا باشد 

بعد از آنى که شده دلبر ما خيمه نشين 
عاشق دلشده آواره ی صحرا باشد 

قطره اى مى چکد و لذت عمرش اين است
آخر راه دگر وصل به دريا باشد

پرچم مشکى هیئت همه جا محترم است
چونکه شيرازه اش از چادر زهرا باشد 

رو سپيدند قيامت همه ی زوارت 
چون به پيشانيشان نام تو آقا باشد 

با همه معرفتم عرضه کنم محضر تو 
اعتقادى که ز هر شبهه مبرا باشد 

در عزا خانه ی تو دست خدا در کار است 
تا خدا هست مصيبات تو بر پا باشد

گرچه بر سينه غم کرب و بلا دارم من 
شک ندارم که حريم تو همين جا باشد

نوکر آن است که يک لحظه شده چون ارباب
وقت جان دادن خود بى کس و تنها باشد 

در قيامت که بگيرى سر خود را بر دست 
تا به زهرا برسى محشر کبرى باشد

لحظه ی بوسه گرفتن ز رگ حنجر تو
به خدا ذات خدا غرق تماشا باشد

شاعر : مهدی رحیمی