سحر که ناله ی پر درد در گلوی من است 
زجا بلند شوم وقت گفتگوی من است 

مرور می کنم ایام عمر می بینم 
هزار راه نرفته است رو بروی من است 

همین یکی دو سه قطره ز اشک هم دارم 
قسم به چشم تو ته مانده سبوی من است 

تو ناز می کنی و من پی تو سرگردان 
چه بی اثر همه اوقات جستجوی من است 

چه گویم از غم هجران همین بس ای اقا 
برای نافله با خون دل وضوی من است 

به خاک چادر زهرا قسم که اشک حسین 
تمام ثروت عمر است و آبروی من است 

میان روضه  خدا شاهد است من می فهمم 
نگاه مرحمت مادرت به سوی من است

به این دو دیده ی گریان خویش می نازم 
نَمی ز چشمه ی کوثر میان جوی من است

به هر چه عشق قسم می خورم شب جمعه
زیارت حرم جدت آرزوی من است

غروب سرخ حریم حسین دیدنی است
صدای روضه ز لبهای تو شنیدنی است

شاعر : قاسم نعمتی