يه گوشه ي ويرونه تنها       ياد نوازشاي بابا
خنده و گريه در هم
سر روي ديوار و پريشون      به ياد آغوش عمو جون
روونه سيل اشكم
رمق رفته از پاهام/ سو نداره ديگه چشام
چه زودي تو اين شهر شام/ شبيه بابام شد موهام
بابا! بابا!   كجايي دلبر من؟
بابا! بابا!   عزیز بی سر من؟
===
يه دنيا غصه داره سينه   يادت مياد بابا مدينه
اون گيسوي کمندم؟
براي شام كه هيچ سحر نيس    ديگه باباجونم خبر نيس
از اون قد بلندم!
مي بيني چه پير شدم/ نيگا ! ؛ غل و زنجير شدم
بابايي برا عمه جون    ديگه دست و پاگير شدم
بابا! بابا!   نگو چرا خميدي
بابا! بابا!   تا حالا زجر و ديدي؟
===
به صورتم بازم نیگا كن     منو رقيّه جون صدا كن
بذا آروم بگيرم
توي خرابه اي كه شومه       به خدا بابا آرزومه
كنار تو بميرم
پريشون و پرپرم/ تير ميكشه  پا تا سرم
خيلي وقته بابا ديگه/ خبري نيس از معجرم
بابا! بابا!   بيا نازم رو بخر
بابا! بابا!   منم رو نيزه ببر

شاعر : احسان جاودان