همرهان بار گشایید که مقصد اینجاست
بخدا قتلگه آل محمد اینجاست

کربلایی که شنیدید ز جدم، همه دم
خود گواه است،که غمخانة احمد اینجاست

بعدِ آوارگی و رانده شدن از حرمم
حرم فاطمه و مَلجأ و مشهد اینجاست

هیچکس خسته نباشید به این خسته نگفت
تا بدانیم که جای غمِ بی حد اینجاست

چشم بارانیِ زینب بخدا شرح دهد
خونم آنجا که به گودال بریزد اینجاست

بعد از آن عصر،که هفتاد و دوتن کشته شوند
آن زمینی که ز مرکب تنم اُفتد اینجاست

آن زمینی که پس از قتلِ جوانان بهشت
بر تنِ من بزند نیزة ممتد اینجاست

نالة غربتِ من هر چه فراتر برود
باز آنجا که یکی یار نیاید اینجاست

قتلگاهی که کنارِ بدنِ بی سرِ من
ناله و زمزمة فاطمه آید اینجاست

زینب آنجا که پس از کشته شدن،از بدنم
نیزه و خنجر و شمشیر درآرَد اینجاست

اکبر و قاسم و عباسِ مرا سر بِبُرند
سرم آنجا که سرِ نیزه سپارد اینجاست

رأسها میرود از کرب وبلا،کوفه و شام
و بدنها همه بر خاک بماند اینجاست

با عبور از تَهِ گودال، پریشان و اسیر
زینب آنجا که ز  رَگ بوسه بگیرد اینجاست

شاعر : محمود ژولیده