پر قنداقه تو عالمی رو شفا میده

دستای کوچیک تو برات کربلا میده

تو با این سن کمت حاجی کربلا شدی

آخرش همسفر عمو رو نیزه ها شدی

سرباز آخر حسین عالم همه مدیون تو

تو صاحب سفره و ما عمری شدیم مهمون تو

از بس کرم کردی شدی باب الحوائج تو دل ما

دستای کوچیکت به داد ما رسید آخر همه جا

لای لای علی لالا علی لالا پسرم

 ******

طفل شیرخواره من حنجرتو نشون نده

جلو چشمام عزیزم هی لباتو تکون نده

دیگه بی تابی نکن هیچ کسی آبت نمیده

عیر تیر حرمله هیشکی جوابت نمیده

صدات دیگه در نمیاد رمق نمونده تو تنت

دارم می بینم عزیزم آفتاب سوزونده بدنت

رفتی تو میدون و بدون مادر دلم داره می سوزه

خیر نبینه اون کس که با تیرش گلوتو میدوزه

لای لای علی لالا علی لالا پسرم

 ******

توی خیمه مادری داره آروم دم می گیره

داره بچم زیر نور داغ آفتاب می میره

کاشکی سیراب بشه و باباش خجالت نکشه

کاشکی برگرده و از دشمنا منت نکشه

سرو صدا داره میاد از توی میدون ای خدا

فرشته ها ناله زدن برا تو از آسمونا

طفل شهید من دیدی آخر زدی پرپر قمرم

مادر مراقب باش نیفتی از روی نیزه پسرم

لای لای علی لالا علی لالا پسرم

شاعر : ایمان مقدم