یا حسین ای فتنه های پیش و پس

در مسیر عشق در تو ختم و بس

فتنه ها هر دم به نوعی دیگر است

سوی تو از هر مسیری صد در است

یک در از درهای وصل و قرب تو

هست پور مرد صاحب شُرب تو

آن که در نامش محمد بود و بس

زاده ی عباس امجد بود و بس

آن وزیر با کیاست روز خون

بیش از مردان دیگر زد برون

جلوه های خویش را در کار کرد

خفته های نفس را بیدار کرد

هر زمان از هر دری شیری رسید

زآن وزیر عشق، تدبیری رسید

از برادرها چو شیری ساخت وی

دیده بر سوی پسر انداخت وی

پس محمد جلوه ی عباس بود

در حقیقت منبع احساس بود

رفت در میدان و رزمی تازه کرد

عشق را تفسیر بی اندازه کرد

کشت و شد کشته به راه عَمِّ خویش

شد رها آن جا ز همّ و غمّ خویش

وصل را بر فصل ترجیحی نهاد

سر به راه واصل توحید داد

شاعر : محمد سهرابی