قیمت نداشتیم ولی پربها شدیم

اسم حسین آمد و  ازخاک پا شدیم

تنگی جای ما خودش اصلا سعادت است

وقتی که زیر خیمه لطف تو جاشدیم

ولله بر بزرگی دنیا نمیدهیم

این فیض را که پشت در تو گدا شدیم

از کیمیای فرش حرم خیر دیده ایم

سنگ آمدیم و موقع رفتن طلا شدیم

داروی ما همین دودمه دادن است وبس

هروقت درد بود دراینجا  دوا شدیم

فامیل ما حسین کس و کار ما حسین

غیر از شما زعالم و آدم جدا شدیم

چه زن چه مرد ماهمه مدیون زینبیم

زینب نگاه کرد که ما باحیا شدیم

فرموده اند آب و گل ما زکربلاست

بیخود نبود دربه در کربلا شدیم

از روضه بود راهی مسجد شدیم ما

گفتیم یاحسین و سپس باخدا شدیم

هرجا که حرف خواهر ارباب ما شده

گریان زخم و سیلی و این حرفها شدیم

شاعر : سید پوریا هاشمی