من را نگاهِ تو اگر از یاد بُرده بود
چیزی نداشتم همه را باد بُرده بود 

دیوانه ی حسینم از آن دم که مادرم
من را کنارِ پنجره فولاد بُرده بود

ما را رضا به کرببُلا بُرد و قبل از آن 
ما را حسین صحنِ گوهرشاد بُرده بود 

ما را حسین دست گرفته تمامِ عُمر
ما را وَگَرنَه این همه بیداد بُرده بود 

از شیر مادرم نه که پیش از تولدم
دل را حسین ، خانه اش آباد بُرده بود

مجلس تمام می شود و مادر تو را 
از هوش ، روضه هایِ پُر از داد بُرده بود 
***
مدیون زینب است امامت وَگَرنَه غَم
جان از وجودِ حضرتِ سجاد بُرده بود 

"زینب فرشته بود و پَرِ خویش وا نکرد...
پَر می گشود اگر همه را باد بُرده بود"

شاعر : حسن لطفی