دوباره عطر ولايت به مكه پيچيده ست
از آن گلى كه به دامان كعبه روييده ست
نثار مقدم مولود كعبه، جبرائيل
سبد سبد گل سرخ از بهشت پاشيده ست
فضاى خانه حق روشنى گرفت از آن
كه نور حق ز جبين على درخشيده ست
پى تلاوت قرآن على چو لب بگشود
نبى ز شوق، گل بوسه زان دهن چيده ست
به شوق آن كه نهد سر به خاك درگه او
كبوتر دل ما سوى مكه كوچيدهست
بهشت را به على، ذات حق كرامت كرد
على كرامت حق را به شيعه بخشيده ست
على ست مهر جهانتاب عدل و آزادى
كه از ازل به جهان وجود تابيده ست
على اگر چه خروشد به پيش ظلم و ستم
دلش ز جوشش اشك يتيم جوشيده ست
دو گوهرند گرانقدر، حيدر و زهرا
كه قر اين دو گهر را خداى سنجيده ست
كمال قدر على را تو از مدينه بپرس
كه روز قدرت و مظلومى ورا ديده ست
مدينه شاهد غمهاى بى شماره اوست
مدينه راز دلش را ز چاه بشنيده ست
به چهره اشك على در نماز شب، همه شب
چو شبنمى ست كه بر برگ لاله غلطيده ست
به باغ طبع «وفائى» شكفت بار دگر
هر آن گلى كه به مدح على پسنديده است
سید هاشم وفایی
منبع:سایت دفتر تبلیغات اسلامی حوزه ی قم
- یکشنبه
- 31
- اردیبهشت
- 1391
- ساعت
- 5:39
- نوشته شده توسط
- جواد
ارسال دیدگاه