دل کعبه گواه دیگری داشت

خبر از گوهر بالاتری داشت

زنی تنها بسوی قبله می رفت

برید از جمله ، سوی کعبه می رفت

خلایق بی خبر در خواب بودند

همه غرق دل گرداب بودند

دل کعبه دهانش باز ، کرده

دوباره خلقتی ، آغاز کرده

به خلقت ، شاهکاری خلق می شد

زمستان را بهاری خلق می شد

به ناگه غنچه حق ، باز می شد

تو گویی ، پرده از این راز می شد

گلی روئید ، در این روضه عشق

دبیری آمده ، در حوضه عشق

به ناگه وحی خواندش حکم حق را

علی بگذار ، نام این فلق را

رخش ، خورشید را مغلوب می کرد

نگاهش ماه را ، محجوب می کرد

دو چشمش چون شفق ، در انعکاس است

علی موجودی از ، دنیای خاص است

ستون کفر ، در دم لرزه ای خورد

زمین این لرزه را تا آسمان برد

مثال صاعقه ، یکباره آمد

برای مشکل حق ، چاره آمد

علی چون روح ، اندر جسم اسلام

به حیدر زنده ماند ، اسم اسلام

به نامش امن می شد ، جان امت

به یادش تیز شد ، دندان امت

دوباره راه بسته ، باز می شد

دو صد چندان دوباره ، راز می شد

زکعبه نور خورشیدی برون شد

شب تاریک ظلمت ، سرنگون شد

از این کعبه برون شد ، کودک عشق

یقین شد در ، دمی جای شک عشق

نگاه کودکش ، معنای حق داشت

دو چشمش از عطش ، رنگ شفق داشت

رخش آرام ، اما آتشین بود

دو دست کوچک او آهنین بود

به عالم ، خلقت او شاهکار است

یگانه تا قیامت ، در مدار است

علی تنهاترین ، مولود کعبه

علی چون تار ، اندر پود کعبه

علی آمد چو طوفانی به عصیان

به یک دریای راکد ، کرد طغیان

کلید عالم امکان ، علی بود

درخشان گوهر عرفان ، علی بود

علی کابوس خواب کفر می شد

چو خون ، در ظرف آب کفر می شد

علی انگشتر انگشت اسلام

تمام قدرت در مشت اسلام

علی آمد که حق ، تنها نماند

که خورشید عدالت ، جا نماند

مدار عشق ، دور محور او

تمام بار حق ، بر پیکر او

یداللهش چرا فریاد ، کردند ؟

به چشمانش ، خدا را یاد کردند !

در این میلاد ، راز عشقبازیست

علی سردار در یکّه تازیست

چنان آمد ، که دنیا را بهم ریخت

و عصیان را ، به دار عشق آویخت

علی آمد ، عدالت رنگ و رو یافت

علی در نزد احمد ، خلق و خو یافت

علی آمد ، شفقت خویش را دید !

خلوص عاشقی ، در کیش را دید !

شفقت در علی ، معنای خود یافت

شجاعت از علی ، پیراهنی بافت

علی تنها ستون آسمان بود

علی تک نقطه عطف جهان بود

منبع:تبیان زنجان