به سر زنان   سینه زنان   حال دل اهل حرم شد خراب
آب ندادند به طفل رباب
ديده پر آب غرق عِتاب نوحه پر سوز لب آفتاب
آب ندادند به طفل رباب
به شور وشين  ذکر حسين  جهان به پيش نگهش شد سراب
آب ندادند به طفل رباب
علم به دوش غرق خروش قلب اباالفضل کشد اين عذاب
آب ندادند به طفل رباب
واي از غم جور و ستم قلب خدا هم شده زين غم کباب
آب ندادند به طفل رباب
واي زغم فاطمه هم کرد به سوي علقمه اين خطاب
آب ندادند به طفل رباب
يکي نگفت در آن زمين دادن آب است که دارد ثواب
آب ندادند به طفل رباب
واويلا واحزنا ميرسد از خيمه دم آب آب
آب ندادند به طفل رباب
وقت عزاست شور و نواست شده غزل مصيبتِ نهر آب
آب ندادند به طفل رباب
چه کربلاست چه نينواست نواي آسمان زپشت نقاب
آب ندادند به طفل رباب
اهل ولا دست خدا نوشته مقتل به هزاران کتاب
آب ندادند به طفل رباب
به شور و شين قلب حسين شده به دشت کربلا انقلاب
آب ندادند به طفل رباب
آب حرام بين خيام رقيه ميشود پر از التهاب
آب ندادند به طفل رباب
علت آن که مي کند قاسم مجتبي پا در رکاب
آب ندادند به طفل رباب
طفل به دست زپا نشست سينه ارباب پر از اضطراب
آب ندادند به طفل رباب

شاعر : رضا تاجیک