مستِ مستم کن پیاپِی ،کربلا
از سبو و باده و مِی ،کربلا
ماهیانه گر که روزی میدهی
پس کَرَم کن روزیِّ دِی ، کربلا
تا که در را واکنی ، پشت درت
هِی بر این در میزنم ، هِی کربلا
آه...آهِ من چه آهنگین شده
مطرب دل میزند نِی ،کربلا
دور یا نزدیک ،کُلِّ عمر من
با تو و یاد تو شد طِی ،کربلا
دردِ هجر و اشک و حسرت ، تا کجا؟
انتظار و صبر تا کِی ،کربلا؟
.
لااَقل آبی بر این آتش بریز
در فراقت سوختم ، اِی کربلا...
.

شاعر : ایمان دهقانیا