شرم از شیون و از گریه ی ما کن بس کن

پشت و رویش نکن اینقدر حیا کن بس کن

با وضو مادر من شانه به مویش میزد

موی سلطان مرا شمر رها کن بس کن

ذبح کردن به خدا حکم و شرایط دارد

اینقدر ضربه نزن زود جدا کن بس کن

شمر فریاد نکش دخترکش میترسد

حرمله را کمی آرام صدا کن بس کن

خون در شیشه ی او را که ملائک بردند

لااقل رحم به این رخت و عبا کن بس کن

تو خودت نامه نوشتی که بیا کوفه حسین

پس به عهد و قسم خویش وفا کن بس کن

کشتن او به خدا حربه نمیخواهد که

به زمین خورده دگر ضربه نمیخواهد که

شاعر : رضا قربانی