شب تا سحر جز نام تو نجوا ندارد
کی گفته که عاشق شب یلدا ندارد؟!

دلداده تنها لذّتش دیدار یار است
وابستگی به لذّت دنیا ندارد

می‎سوزم و می‎سازم عمری با فراقت
پروانه جز آتش که جایی را ندارد

هر فصلی از عمرم زمستان است بی تو
دنیای بی ‎تو واقعاَ گرما ندارد

ما را به عنوان «غلامت» می‎ شناسند
بی‎ تو کسی کاری به کار ما ندارد

ای خوش به حال آنکه مثل مهزیارت
جز دیدن تو در سرش رؤیا ندارد

از دیدنت محروم می‎ماند یقیناَ
چشمی که رنگ و بویی از تقوا ندارد

وقتی که جای «بهتر از ما» خیمه‎ ی توست
دیگر برای روسیاهان جا ندارد

تا زنده‎ ام می‎بینمت یا نه ؟ بگو که
این نوکرت توفیق دارد یا ندارد؟

گر چه بدم امّا تو را می‎خواهم آقا
مجنون تمنّایی به جز لیلا ندارد

خوشبخت آنکه انتخابش کرده‎ای تو
بدبخت آنکه این لیاقت را ندارد

هر جای هیأت که نشستم فیض بردم
پایین و بالا مجلس آقا ندارد

شاعر : محمد فردوسی