خوش به حال هر کسی که روضه دعوت میشود
"هیأتی" از جانب زهرا حمایت میشود
بس که شأن و منزلت در روضهخانه ریخته
هر که یک دفعه بیاید، پیشکسوت میشود
این وسط آن عاشقی بُرده است که در این دو ماه
بیریا میآید و مشغول خدمت میشود
یک پر کاهی اگر چشم کسی نمناک شد
کوه عصیان هم اگر باشد شفاعت میشود
گریه کن با گریهاش غسل تقرّب میکند
قطرهای از اشک، مُنجر به طهارت میشود
هر که در ماه محرّم کار و بارش شد حسین
چون «رسول ترک» آخر با سعادت میشود
رازق ما کربلاییها حسینِ فاطمه است
روزی یکسال ما این ماه، قسمت میشود
در میان هیأتش انگار زیر قُبّهای
تا که لب وا میکنی فوراً اجابت میشود
تا به سجده میروم سمت خدا پَر میکشم
علّت معراجهایم مُهر تربت میشود
آن قدَر آقاست این آقا به عبّاسش قسم
ارمنی هم زیر این پرچم هدایت میشود
نالههای مادری پهلوشکسته میرسد
روضهخوان تا وارد ذکر مصیبت میشود
"یا بُنَیّ" حال ما را زود میریزد به هم
قلب ما با آهِ زهرا پُرحرارت میشود
صبح محشر تا که میگوید حسین من کجاست؟
میرسد آقا... ولی بیسر... قیامت میشود
شاعر : محمد فردوسی
- شنبه
- 24
- مهر
- 1395
- ساعت
- 17:8
- نوشته شده توسط
- ایدافیض
- شاعر:
-
محمد فردوسی
ارسال دیدگاه