فرود آمده عرشی شب محرّم او
به آیه آیه ز اشکی، ز سوگ و ماتم او

به بیت بیت کلامی که سر دهد تکبیر
بیان عاجز دل شد ز سینه افهم او

قصيده شد،شب محزون ز آه غم نفسی
نفس ز بیت دو شعری نوشت آدم او

دو بیت اشهد آدم که سنگ بردارد
میان خانه خدایی که شد معلم او

حفيظ می شمرد این طنین روح افزا
ببرد حائل جان را خود مسلم او

بریخت خامه،مرکب،دوات علم از حلم
حبیب خانه سراید شب محرّم او

شاعر : سیده مریم جعفری