مثل ابــر بهــار می‌گرید
دائـمـــاً زار زار می‌گرید

رهبر انقلاب گریه‌کنــان
با دلی داغــدار می‌گرید

گریه‌اش کاخ ظلم را لرزاند
بس که با اقتدار می‌گرید

تــا درخت قیـــام بر بـدهد
می‌شود جویبار، می‌گرید

هر امامی رســالتی دارد
به همین اعتبــار می‌گرید

با سلاح بکـاء و دست دعا
در یمین و یســار می‌گرید

وارث زخم‌های عاشــورا
در غم یک تبـــار می‌گرید

آب افطار او مضــاف شده
بس که این روزه‌دار می‌گرید

تا که طفـل رضیــع می‌بیند
در غــم شیـــرخوار می‌گرید

صبح تا شــام یاد غصه‌ی شام
بی حد و بی‌شمـار می‌گرید

شادی اهل شـام را غم کرد
چه قــدر گریــه‌دار می‌گرید

یــاد تـاراج روســـری‌ها و
غــارت گوشـــوار می‌گرید

یک طرف چشم هرزه و یک سو
بــانـوی بـاوقــــار، می‌گرید

تا می‌افتد سری ز نی، او از
خنـده‌ی نیـــزه‌دار می‌گرید

شاعر : مصطفی هاشمی نسب