غرق عصیانم ولی پای تو گیرم  لااقل

عاشق روی تو ای ماه منیرم لااقل

تا مسیر عاشقی سمت خراسان شماست

من هم از آوارگان این مسیرم لااقل

کاشکی می شد که یک ساعت نشانِ خدمتِ

خادمان افتخاری را بگیرم لااقل

گر نشد توفیق تا من کشتۀ عشقش شوم

دلخوشم از اینکه بر عشقش اسیرم لااقل

ساکن صحن رضا بودن اگر ممکن نشد

کاش می شد در رواق او بمیرم لااقل

من ندارم جز گدایی بر درش سرمایه ای

باز هم شکرانه دارد من فقیرم لااقل

وعده داده در سه جا آید به دیدارم رضا

می شود در روز محشر دستگیرم لااقل

تا ابد این حیدری بودن برای ما بس است

هر که هستم عبد مولای غدیرم لااقل

شد علی نامش که جاویدان شود یاد علی

عمر ما خورده گره با یاد اولاد علی

شاعر : مهدی مقیمی