این جاست کـه هر دلبر و دلداده بیاید

هم شخص گرفتار هم آزاده بیاید

در این حرم قدس که باغی ز بهشت است

هـرکس به توّلای تو دل داده بیاید

پُر نور شود آینۀ بود و نبودش

آن کس که چو آئینه دلان ساده بیاید

این جا میِ توحید به زوّار ببخشند

هـر دل که بُوَد تشنۀ این باده بیاید

پرواز ز خود تا به خدا از حرم توست

از بهر سفر هرکه شد آماده بیاید

این گنبد و گلدسته نشانی است که گوید

هرکس که بهشتی است از این جاده بیاید

بر سر در این کعبۀ امیّد نوشتند

هرکس که به کارش گره افتاده بیاید

از حق طلب جلب رضای تو نماید

هرگاه «وفائی» سر سجّاده بیاید

شاعر : استاد سید هاشم وفایی